Εξέργεση της Βαρσοβίας, 1944. Ο Αμερικάνος δημοσιογράφος Robert Hawkins αφηγείται στον πολωνικό ραδιοφωνικό σταθμό τη συμμετοχή του σε καταδρομικές αποστολές στην Ευρώπη, από την Γαλλία και την Πολωνία μέχρι τη μακρινή Νορβηγία. Σχεδόν κάθε μία από τις αποστολές του Enemy Front είναι ένα φλας μπακ στις περιπέτειες του ήρωα. Η ιστορία δεν είναι ξεχωριστή ή ενδιαφέρουσα, όσο κι αν έχει πάρα πολλές ομοιότητες με το “Για ποιoν χτυπά η καμπάνα” του Έρνεστ Χέμινγουεϊ (οι πρωταγωνιστές, μάλιστα, μοιράζονται ακόμα και το ίδιο όνομα).
To Enemy Front παίζεται σαν ένα κλασικό FPS. Κάνετε ζουμ ώστε να φέρετε πιο κοντά τον στόχο, ενώ αν σημαδέψετε έναν εχθρό “στο περίπου” τότε ενεργοποιείται το auto aim και τα πράγματα απλοποιούνται, κάτι που ευτυχώς δεν ισχύει στο multiplayer. Αυτόματα, πιστόλια, τουφέκια και το μαχαίρι σας είναι το βασικό οπλοστάσιο που έχετε στη διάθεσή σας. Όσο για τα τουφέκια ελεύθερου σκοπευτή, δεν έχετε τη δυνατότητα ούτε να κρατήσετε την αναπνοή σας για να σημαδέψετε καλύτερα, ούτε να πέσετε μπρούμυτα για να κρυφτείτε από τα εχθρικά πυρά, ούτε να σημαδέψετε με την απαραίτητη ακρίβεια. Μπορείτε, όμως, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να βλέπετε σε αργή κίνηση τη σφαίρα να φεύγει από το τουφέκι σας, να φτάνει αργά-αργά στον εχθρό και να τον διαπερνά.
Εκτός από την παραδοσιακή προσέγγιση, υπάρχουν και στοιχεία stealth που αξίζει να δοκιμάσει κανείς, τουλάχιστον στο δεύτερο παίξιμο. Μπορείτε να πετάτε πέτρες για να προκαλείτε θόρυβο και να παραπλανάτε τους εχθρούς ή να κρύβεστε μέσα σε θάμνους κι ύστερα να τους μαχαιρώνετε χωρίς κανείς να σας πάρει είδηση. Επίσης, ένας δείκτης ενσωματωμένος στον χάρτη σας δείχνει πόσο κοντά βρίσκεστε στο να εντοπιστείτε από τον εχθρό, κάνοντας, έτσι, πιο αποτελεσματικό το stealth (τουλάχιστον όταν αυτό είναι δυνατόν να εφαρμοστεί). Η νοημοσύνη των εχθρών δεν είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική στο normal και αξίζει να παίξετε κατευθείαν στο expert αν είστε εξοικειωμένοι με τα FPS. Ακόμα και στο expert, όμως, βλέπετε διάφορα παράδοξα, όπως στρατιώτες να στέκονται απέναντί σας και να αστοχούν, πολυβόλα να σημαδεύουν τους άτρωτους συμμάχους σας, εχθρούς που δεν σας βλέπουν στα δέκα μέτρα κ.α.
Οι σφαίρες πέφτουν βροχή.
Ότι βλέπετε στο περιβάλλον είναι... αλεξίσφαιρο. Από μεγάλα κιβώτια που από πίσω τους κρύβονται Γερμανοί, μέχρι την ξύλινη αποθήκη όπου αναζητάτε καταφύγιο από καταιγισμό πολυβόλων, τίποτα δεν διαπερνάται από σφαίρες, ούτε καταστρέφεται από χειροβομβίδες, μολότοφ ή βλήματα τανκ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι είστε ασφαλείς, καθώς για κάποιο λόγο αυτά τα σημεία κάλυψης είναι πιο χρήσιμα στους εχθρούς παρά σε εσάς. Αντιθέτως, μπορείτε να καταστρέψετε half-trucks με μια-δυο μολότοφ και ολόκληρα τανκ με το panzerfaust. Χρησιμοποιώντας τα κυάλια εμφανίζετε τους εχθρούς στην οθόνη, με ένα μάτι που αιωρείται επάνω από το κεφάλι τους να συμβολίζει ότι τους εντοπίσατε και στη συνέχεια στον χάρτη κάτω αριστερά της οθόνης. Αυτό βοηθάει στο να γνωρίζετε την τοποθεσία του κάθε κοντινού στόχου πριν μπείτε στο “ψητό”, χωρίς όμως να είναι αναγκαίο για το επόμενο βήμα.
Οι 16 αποστολές είναι αρκετές για να περάσετε την ώρα σας, με την κάθε μία να διαρκεί όλο και περισσότερο όσο προχωράτε. Ενώ, για παράδειγμα, στην αρχή περνάτε μέσα από λιβάδια σκοτώνοντας μερικούς Γερμανούς που έχουν καταλάβει το μέρος, αργότερα “καθαρίζετε” κύματα εχθρών με πολυβόλο επάνω σε τρίποδα ή με άλλο όπλο της προτίμησής σας. Στον κόσμο του παιχνιδιού βρίσκονται διάσπαρτα και προαιρετικά “μυστικά” και δευτερεύοντα objetives. Όταν αποτυγχάνετε ή προσπερνάτε ένα δευτερεύον objective τότε εμφανίζεται μια λεζάντα που σας ενημερώνει γι αυτό. Τα δε “μυστικά”, όπως σημειώσεις πίσω από κρυμμένες πόρτες ή σύμβολα της αντίστασης, φαίνονται στο κεντρικό μενού χωρίς να ξεκλειδώνουν κάτι ή να σας ανταμείβουν για το ότι τα βρήκατε. Όσον αφορά το multiplayer, υπάρχουν τρία διαφορετικά modes: death match, team death match και το radio transmission που είναι μια παραλλαγή του capture the flag, όπου αντί για σημαίες πρέπει με την ομάδα σας να παρεμβάλλετε τις ραδιοσυχνότητες των αντιπάλων κερδίζοντας σημεία όπου είναι τοποθετημένοι ασύρματοι. Η συμμετοχή των άλλων παιχτών είναι ικανοποιητική και δεν περιμένετε πολλή ώρα για να ξεκινήσετε να παίζετε.
Δυστυχώς δεν λείπουν τα bugs από το παιχνίδι, τουλάχιστον στην έκδοση του PS3. Η κάθε αποστολή χωρίζεται από μια οθόνη loading που σας βάζει στο κλίμα της αποστολής. Συνήθως αυτός ο χρόνος αναμονής κυμαίνεται μεταξύ ενός και δύο λεπτών, ανάλογα με τη διάρκεια του εκάστοτε επιπέδου.
Εκτός αυτού, κάθε φορά που ξεκινάτε το παιχνίδι αυτό ελέγχει τα saves και κάποιες φορές το “φόρτωμα” κρατάει αρκετά λεπτά. Κατά τη διάρκεια 20λεπτης αποστολής μου “κόλλησε” ολόκληρο το σύστημα και έπρεπε να επιστρέψω σε προηγούμενο checkpoint, ενώ σε μια άλλη αποστολή μεταφερόμουν ξαφνικά και απότομα σε σημείο από όπου είχα ήδη περάσει. Ωστόσο, το χειρότερο από όλα είναι ότι το frame rate πέφτει συχνά και σε σημεία που χρειάζονται ακρίβεια, με αποτέλεσμα να σκοτώνεστε όχι γιατί κάνετε κάποιο λάθος αλλά επειδή τεχνικοί λόγοι σας εμποδίζουν από το να σημαδέψετε ή να καλυφθείτε έγκαιρα.
Σσσς! Θα ξυπνήσει!
Το Enemy Front, παρόλο που χρησιμοποιεί την CryEngine 3, έχει ξεπερασμένα γραφικά που σας πηγαίνουν αρκετά χρόνια πίσω, ίσως στην εποχή του... Call of Duty 2. Στην καλύτερη περίπτωση, όταν δηλαδή δεν βρίσκεστε σε μια σκοτεινή βάση μέσα στη νύχτα, οι τοποθεσίες είναι μέτριες με τον ουρανό και τα σύννεφα να παραμένουν ακίνητα, τα κατεστραμμένα κτίρια να περιτρυγιρίζονται από μπάζα και συρματοπλέγματα που σας μπλοκάρουν το δρόμο, και τους πυροβολισμούς να μοιάζουν με σπίθες. Από ηχητικής πλευράς, όλα τα όπλα ακούγονται το ίδιο. Είτε ρίχνετε με αυτόματο είτε με πιστόλι, μην περιμένετε να ακούσετε κάποια διαφορά. Το κεντρικό μουσικό θέμα επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά, κι έτσι ακόμα και αν αρχικά συμπαθήσετε τη μελωδία και το πιάνο αργά ή γρήγορα γίνεται κουραστικό.
Συνολικά, το Enemy Front πάσχει από το ότι προσπαθεί να προσφέρει πολλά πράγματα χωρίς να ξεχωρίζει σε κανένα από αυτά. Αν θέλετε πάρα πολύ ένα καινούριο FPS Β' Παγκοσμίου Πολέμου ρίξτε μια ματιά στο Enemy Front, αλλά μην περιμένετε κάτι το ιδιαίτερο.
- Αρκετές αποστολές και ικανοποιητική διάρκεια
- Replayability
- Μεγάλη γκάμα επιπέδων
- Επιλογή μεταξύ επίθεσης κατά μέτωπο ή stealth
- Ξεπερασμένα γραφικά
- Αλεξίσφαιρο περιβάλλον
- Αργό φόρτωμα μεταξύ επιπέδων
- Απογοητευτική νοημοσύνη
- Τεχνικά προβλήματα (στο PS3 τουλάχιστον)
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.5
| ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ: | PS3 (review), Xbox 360, PC |
| ΑΝΑΠΤΥΞΗ: | CI Games |
| ΕΚΔΟΣΗ: | CI Games |
| ΔΙΑΘΕΣΗ: | Bandai Namco Hellas |
| ΕΙΔΟΣ: | FPS |
| ΠΑΙΚΤΕΣ: | Single-player, multiplayer |
| ΕΠΙΣΗΜΟ SITE: | http://enemyfront.com/ |
| HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: | 13/6/2014 |
| PEGI: | 18 |
