Οι σχεδιαστές του concept, Ray Mattison και Charles Bombardier, συνεργάστηκαν ώστε να δημιουργήσουν ένα όχημα το οποίο θεωρητικά θα μπορεί να πιάνει δέκα φορές την ταχύτητα του ήχου (ή αλλιώς 10 Mach). Το jet αυτό θα εκτοξεύεται από μια μαγνητική σταθερή γραμμή φτάνοντας τα 4 Mach και ύστερα θα χρησιμοποιούνται πύραυλοι κηροζίνης ή υγρού οξυγόνου. Με την βοήθεια αυτών θα φτάνει σε υψηλή ταχύτητα όπου και θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τον κινητήρα scramjet.
Ενώ το jet έχει αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα, o κινητήρας scramjet θα μπορεί να συμπιέσει αέρα για εσωτερική καύση, καίγοντας ένα μίγμα πεπιεσμένου οξυγόνου και υδρογόνου φτάνοντας σε ταχύτητες μέχρι 10 Mach. Η ταχύτητα αυτή μεταφράζεται σε 12.348 χιλιόμετρα την ώρα, εξού και το ταξίδι Νέα Υόρκη-Λονδίνο σε μισή ώρα.
Φυσικά όσο εύκολο είναι να το σκεφτούμε, τόσο δύσκολο είναι να το υλοποιήσουμε. Η κλασική άτρακτος ενός αεροπλάνου δεν θα μπορεί να αντέξει τις υψηλές θερμοκρασίες κατά την επιτάχυνση και ο τρόπος της εκτόξευσης δεν είναι και ο πιο ασφαλής. Επιπλέον θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος ώστε οι επιβάτες να μην λιποθυμήσουν από τις δυνάμεις τις επιτάχυνσης, οι οποίες θα είναι πολύ μεγάλες για έναν φυσιολογικό άνθρωπο.
Τέλος η τεχνολογία scramjet δεν έχει χαρακτηριστεί διαθέσιμη για δημόσια χρήση, αφού αναπτύσσεται και ελέγχεται από τους στρατούς των ΗΠΑ και Κίνας και ίσως πάρει καιρό μέχρι να γίνει αρκετά ασφαλής για να ταξιδέψουν μεγάλος αριθμός ατόμων.
Πάντως φαίνεται ότι σε λίγα χρόνια οι σημερινές αποστάσεις δεν θα θεωρούνται πλέον αποστάσεις, αλλά θα μηδενιστούν.
Πηγή
