Lords of the Fallen Review

0
Για να κριθεί ένας τίτλος σαν το Lords of the Fallen με σωστό τρόπο πρέπει να να λάβουμε υπόψη μία πολύ σημαντική παράμετρο, αλλιώς ότι γράφω παρακάτω θα θεωρηθεί άτοπο. Παρθενογέννεση στο χώρο των video games δεν υφίσταται, αφού όλοι οι developers ανεξαιρέτως εσωκλείουν στις δημιουργίες τους ιδέες από άλλα παιχνίδια. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, όταν βγαίνουν παιχνίδια που προχωρούν τη βασική ιδέα ένα βήμα παραπέρα. Το Lords of the Fallen είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Ναι μεν χρωστά την ύπαρξή του στην αριστουργηματική σειρά Souls της From Software, αλλά αποτελεί ένα καλό action RPG που, αν και δεν ανταγωνίζεται σε ποιότητα τα παιχνίδια Souls, εντούτοις προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης και πρόκλησης.

Το σενάριο του Lords of the Fallen σας βάζει στο ρόλο του Harkyn, ενός εγκληματία του οποίου οι αμαρτίες του είναι εμφανείς στο πρόσωπό του, καθώς αυτό είναι γεμάτο με ιερογλυφικά σημάδια. Ο Harkyn αφήνεται ελεύθερος από την φυλακή για να αντιμετωπίσει τον εξορισμένο από τους ανθρώπους θεό Adyr, ο οποίος έχοντας σαν κύρια δύναμη την στρατιά των δαιμονικών rhogar απειλεί με αφανισμό την ανθρωπότητα στον μεσαιωνικό κόσμο του παιχνιδιού. Το σενάριο όντως είναι τόσο κλισέ όσο φαίνεται και παρά τις όποιες ανατροπές που συμβαίνουν προς το τέλος, δεν νιώθετε ποτέ μέρος μίας ενιαίας και στιβαρής ιστορίας και ελάχιστα σας απασχολεί μέχρι το τέλος της περιπέτειας.

Αρχικά επιλέγετε την κατηγορία του χαρακτήρα σας, καθώς και το σετ ξορκιών που επιθυμείτε να έχετε τουλάχιστον κατά τις πρώτες ώρες του παιχνιδιού, αφού στη συνέχεια μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε όλα τα σετ ξορκιών, αλλά και να χτίσετε τον χαρακτήρα σας όπως εσείς θέλετε. Οι διαθέσιμες κατηγορίες είναι ο warrior που αρχικά έχει αυξημένα τα στατιστικά που αφορούν την ζημιά που κάνει στους εχθρούς αλλά και αρκετά ψηλά την μπάρα υγείας του, ο rogue που είναι πιο ευκίνητος και έχει αυξημένα τα στατιστικά που αφορούν τη διαχείριση των μικρών όπλων, και ο cleric που είναι ένα υβρίδιο των άλλων δύο.

To σύστημα μάχης δουλεύει σωστά.
To σύστημα μάχης δουλεύει σωστά.

Αφού επιλέξετε κατηγορία χαρακτήρα και σετ ξορκιών, μεταφέρεστε στο κυρίως παιχνίδι, που για τους μυημένους στον κόσμο των Souls αποτελεί ένα πραγματικό ντεζαβού. Τα μεσαιωνικά κτίσματα, η βαριά και σκοτεινή ατμόσφαιρα και οι αργόσυρτες κινήσεις του ήρωα σας κάνουν να αισθανθείτε ότι βρίσκεστε σε οικεία, αλλά ταυτόχρονα αφιλόξενα μέρη. Η εμφάνιση των πρώτων εχθρών και η χρήση του συστήματος μάχης, έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως τις αρχικές εντυπώσεις. Όπως και στα Souls, έτσι και εδώ η σωστή διαχείριση της μπάρας ενέργειας αποτελεί το βασικό συντελεστή που κρίνει μία επιτυχημένη μάχη από έναν φτηνό θάνατο. Η μπάρα ενέργειας μειώνεται σε κάθε σας επίθεση, σε κάθε επιτυχημένη επέμβαση με την ασπίδα σας ή κάθε κύλισμα γύρω από τον εχθρό, ενώ αναπληρώνεται όταν στέκεστε ακίνητοι, προσπαθώντας βέβαια να κρατάτε απόσταση από τον εκάστοτε εχθρό. Τόσο το βάρος των όπλων, όσο και το βάρος της πανοπλίας έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε κάθε μάχη. Τα βαριά όπλα κάνουν μεγάλη ζημιά, αλλά σπαταλούν μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Αντίστοιχα η βαριά πανοπλία προσφέρει μεγαλύτερη προστασία από τα χτυπήματα των εχθρών, αλλά το κύλισμα γύρω από τον εχθρό είτε γίνεται ανέφικτο, είτε πολύ αργό, με αποτέλεσμα να είστε εξαιρετικά ευάλωτοι σε επιθέσεις που δεν μπορείτε να αποκρούσετε με την ασπίδα.

Αυτό το βάθος στο σύστημα μάχης των παιχνιδιών Souls αποτυπώνεται με εξαιρετικό τρόπο και στο Lords of the Fallen. Η εμπειρία διανθίζεται και από τα ξόρκια, η χρήση των οποίων είναι αρκετά πιο απλή διαδικασία και προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη απόλαυση στις μάχες, αφού μπορείτε να δημιουργείτε κλώνο σας για να μπερδεύετε τους εχθρούς, να εξαπολύετε επιθέσεις από μακριά κτλ. Δυστυχώς η σχετικά μικρή ποικιλία από ξόρκια αποτελεί μία χαμένη ευκαιρία ώστε να αναδειχτεί ακόμη περισσότερο το στιβαρό σύστημα μάχης και οι διαφορετικές επιλογές που έχετε για να αντιμετωπίσετε κάθε εχθρό. Ένα ακόμη σοβαρό μειονέκτημα αφορά το “κλείδωμα” που κάνετε στον εχθρό για να επιτεθείτε. Και αυτό γιατί είναι εξαιρετικά δύσχρηστο όταν σας επιτίθενται δύο και τρεις εχθροί ταυτόχρονα και το παιχνίδι αδυνατεί να εκτελέσει τις εντολές σας ώστε να μετακινηθεί από τον έναν εχθρό στον άλλον, με αποτέλεσμα πολλές φορές να δέχεστε φτηνά χτυπήματα και να μην μπορείτε να αντιδράσετε.

Οι μάχες με τα αφεντικά είναι απολαυστικές.
Οι μάχες με τα αφεντικά είναι απολαυστικές.

Η νοημοσύνη των εχθρών είναι επίσης σε υψηλό επίπεδο, καθώς αμύνονται σωστά και επιτίθενται σε καίρια σημεία, αν και η αλήθεια είναι ότι τα μοτίβα των κινήσεων τους είναι αρκετά προβλέψιμα και καθιστούν το παιχνίδι λιγότερο προκλητικό ως προς τον βαθμό δυσκολίας σε σχέση με τα Souls. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τις μάχες με τα αφεντικά , καθώς πέρα από τα δύο τελευταία αφεντικά, όλα τα υπόλοιπα δεν σας δυσκολεύουν σε μεγάλο βαθμό αν είστε προσεκτικοί και διαχειρίζεστε σωστά την μπάρα ενέργειας. Παρά την έλλειψη σοβαρής πρόκλησης, κάθε αφεντικό απαιτεί διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, καθώς σε κάποια πρέπει να επιτίθεστε από απόσταση, σε κάποια είναι απαραίτητο το κύλισμα για να μην σας επιτεθούν κατά μέτωπο κτλ, γεγονός που κάνει τις μάχες ιδιαίτερα απολαυστικές. Πέρα από τον πλούσιο εξοπλισμό όπως σπαθιά, τσεκούρια, πανοπλίες, μπότες, περικεφαλαίες και άλλα, μπορείτε να χρησιμοποιείτε αντί για ασπίδα ένα γάντι που εξαπολύει επιθέσεις από μακρινή απόσταση, αλλά αφενός απαιτεί μεγάλη ποσότητα μαγείας και αφετέρου η στόχευση δεν είναι ακριβής ώστε να αποτελεί ένα αξιόπιστο όπλο. Επιπλέον, μέσα από ένα λιτό σύστημα crafting μπορείτε να αναβαθμίζετε τα όπλα σας εξοπλίζοντάς τα με ρούνους (runes) που φέρνουν βελτιώσεις όπως μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς, καλύτερη άμυνα απέναντι σε ξόρκια και άλλα.

Το Lords of the Fallen διαφοροποιείται αρκετά ως προς την τιμωρία που επιφέρει κάθε θάνατος, εισάγοντας κάποιες νέες ιδέες που επιδρούν αρκετά θετικά. Σκοτώνοντας εχθρούς αποκτάτε πόντους εμπειρίας που μπορείτε να τους εξαργυρώσετε σε βωμούς που έχουν την αντίστοιχη λογική των φωτιών (bonfires). Σε αντίθεση με τις φωτιές, η ενεργοποίηση των βωμών δεν επιφέρει επανεμφάνιση εχθρών, παρά μόνο σε περίπτωση που πεθάνετε. Βέβαια το παιχνίδι όσον αφορά το κομμάτι αυτό σας μπερδεύει, καθώς μάλλον εξαιτίας κάποιου bug οι εχθροί εμφανίζονται ξανά αν βγείτε από μία περιοχή και ξαναμπείτε ξανά στην ίδια χωρίς να χάσετε. Σε αυτούς τους βωμούς επιλέγετε πού θα εξαργυρώσετε τους πόντους εμπειρίας, είτε ανεβάζοντας τα στατιστικά σας είτε ανεβάζοντας την ισχύ των ξορκιών.

Η ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα τα παιχνίδια Souls.
Η ατμόσφαιρα θυμίζει έντονα τα παιχνίδια Souls.

Στο σημείο αυτό παρεμβάλεται ένας έξυπνος μηχανισμός, βάσει του οποίου αποκτάτε περισσότερους πόντους εμπειρίας για κάθε εχθρό, αν έχετε μεγάλο απόθεμα πόντων εμπειρίας που δεν έχει εξαργυρωθεί σε κάποιο βωμό. Αυτό όμως έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, αφού σε περίπτωση που πεθάνετε, έχετε περιορισμένο χρόνο ώστε να βρείτε το “φάντασμά” σας, γιατί αλλιώς χάνετε όλους τους πόντους εμπειρίας που έχετε συλλέξει μέχρι τότε. Με άλλα λόγια το παιχνίδι σας βάζει στη διαδικασία να ρισκάρετε, με στόχο φυσικά να αναβαθμίσετε γρηγορότερα τα στατιστικά του χαρακτήρα σας, αλλά σας κρατάει συνεχώς σε εγρήγορση αφού ένας θάνατος μπορεί να αποβεί μοιραίος για την εξέλιξη του χαρακτήρα. Έξυπνος είναι και ο μηχανισμός βάσει του οποίου τα στατιστικά σας αυξάνονται όταν βρίσκεστε στον ίδιο χώρο με το φάντασμά σας και αντί να το συλλέξετε επιλέγετε να επιτεθείτε στους εχθρούς του δωματίου, στοιχείο που επιβραβεύει το ρίσκο.

Ένα ακόμη στοιχείο του Lords of the Fallen που έχουμε δει και σε μία άλλη σπουδαία σειρά αυτού του είδους, το Witcher, είναι η δυνατότητα να παίρνετε αποφάσεις που αφορούν είτε τις βασικές αποστολές, είτε κάποιες υποαποστολές. Οι υποαποστολές συνήθως έχουν να κάνουν τη βοήθεια ή μη που μπορείτε να προσφέρετε σε άλλους χαρακτήρες οι οποίοι σας ζητούν κάποιο φίλτρο, να καθαρίσετε την περιοχή από εχθρούς κτλ. Αντίθετα, οι επιλογές σας στους διαλόγους στην κύρια ιστορία έχουν ως αντίκτυπο μικρές διαφορετικές εκδοχές του τέλους του παιχνιδιού.

Ένα από τα στοιχεία που έπαιξαν ρόλο στην μεγάλη επιτυχία των παιχνιδιών Souls είναι ο εκπληκτικός σχεδιασμός των επιπέδων (ιδιαίτερα του πρώτου Dark Souls) και ο ανοιχτός κόσμος τους. Δυστυχώς το Lords of the Fallen θέλει αλλά δεν μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα ποιότητας, παρά την φιλότιμη προσπάθεια των δημιουργών, αφενός επειδή η ιστορία σας οδηγεί σε συγκεκριμένα σημεία και αφετέρου επειδή ο κόσμος του παιχνιδιού δεν είναι ενιαίος και χωρίζεται σε διαφορετικές περιοχές. Προχωρώντας το παιχνίδι οι περιοχές ξεκλειδώνονται, ενώ από κάποια στιγμή και μετά απαιτείται να επιστρέφετε πίσω ώστε να μπορέσετε να εντοπίσετε κάποιες περιοχές που ενώνονται μεταξύ τους ομολουμένως πανέξυπνα. Ταυτόχρονα όμως συνειδητοποιείτε πόσο αδιάφορες είναι οι περιοχές που ήδη έχετε περάσει, όχι επειδή δεν προσέχατε, αλλά επειδή η δομή τους είναι αρκετά κοινότυπες, με ίδιους λαβύρινθους, κατακόμβες κτλ. Επίσης σίγουρα λείπει σε μεγάλο βαθμό αυτός ο φόβος του τί σας περιμένει στην επόμενη γωνία, το να μην ξέρετε αν είστε στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή. Στο Lords of the Fallen οι επιλογές εξερεύνησης του κόσμου είναι αρκετά πιο περιορισμένες.

Μία λάθος κίνηση αρκεί για να αποδημήσετε εις τόπον χλοερόν.
Μία λάθος κίνηση αρκεί για να αποδημήσετε εις τόπον χλοερόν.

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, τα γραφικά του Lords of the Fallen αφήνουν ανάμεικτες εντυπώσεις. Από την μία μεριά υπάρχουν κάποια εξαιρετικά εφέ φωτισμού και υψηλής ανάλυσης υφές στο ρουχισμό των ηρώων που ανεμίζουν ανάλογα τις κινήσεις που κάνουν κάθε φορά, από την άλλη υπάρχουν έντονα “σπασίματα” στην εικόνα (screen tearing), ξαφνική εμφάνιση περιβαλλόντων και ενοχλητικές πτώσεις του frame rate που σας πάνε... μια γενιά πίσω. Σε γενικές γραμμές η εικόνα των γραφικών, λαμβάνοντας υπόψη και τις υψηλής ανάλυσης υφές στα περιβάλλοντα, δεν απογοητεύει, αλλά δεν μπορούμε να πούμε και ότι είναι επιπέδου νέας γενιάς. Απροσεξίες υπάρχουν και στον ήχο, καθώς οι απλά διαικπεραιωτικές ερμηνείες έρχονται και δένουν με την προχειροδουλειά στο συγχρονισμό της φωνής με τα χείλη των χαρακτήρων. Αντίθετα, τα εφέ των των όπλων που έρχονται σε επαφή με τη σάρκα ή τις ασπίδες των εχθρών είναι αρκετά ρεαλιστικά.

Το Lords of the Fallen ούτε θέλει, ούτε μπορεί να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και να εκθρονίσει τα παιχνίδια Souls. Αντίθετα, αποτελεί μία αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, κατάλληλη ιδιαίτερα για την εισαγωγή νέων παικτών σε αυτό το είδος, χάρη στον σαφώς πιο χαμηλό βαθμό δυσκολίας και τη μικρότερη διάρκεια (περίπου 20-23 ώρες) σε σχέση με τα πιο απαιτητικά παιχνίδια της From Software. Αν είστε φαν του είδους, το Lords of the Fallen παρά τις αδυναμίες του αξίζει την προσοχή σας.
  • Στιβαρό και βαθύ σύστημα μάχης
  • Έξυπνος μηχανισμός στο σύστημα θανάτου που επιβραβεύει το ρίσκο
  • Απολαυστικές μάχες με αφεντικά παρά τη χαμηλή πρόκληση
  • Ικανοποιητική ποικιλία εξοπλισμού
  • Έξυπνες υλοποιήσεις ξορκιών
  • Εντυπωσιακά εφέ φωτισμού και υψηλής ανάλυσης υφές στα περιβάλλοντα...
  • ...που συνοδεύονται από έντονο screen tearing και συχνές πτώσεις στο frame rate
  • Τετριμμένη ιστορία και χαρακτήρες
  • Δύσχρηστο “κλείδωμα” εχθρών όταν μάχεστε με δύο ή περισσότερους
  • Κοινότυπος σχεδιασμός επιπέδων
  • Προχειροδουλειά σε ερμηνείες και συγχρονισμό φωνής-χειλιών
ΠΗΓΗ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5
ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), Xbox One, PC
ΑΝΑΠΤΥΞΗ:CI Games
ΕΚΔΟΣΗ:CI Games
ΔΙΑΘΕΣΗ:Bandai Namco Hellas
ΕΙΔΟΣ:Action RPG
ΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://lordsofthefallen.com/
HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:31/10/2014
PEGI:16
Tags

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.
Δημοσίευση σχολίου (0)

buttons=(Accept !) days=(20)

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για καλύτερη φυλλομέτρηση. Δείτε...
Accept !
To Top