Format: PC (Primary version tested), PS4, Xbox One, PS3, Xbox 360
Εκδότης: Square Enix
Ανάπτυξη: Eidos Montreal
Διάθεση: CD Media (210-6854220)
Παίκτες: 1
Απαιτήσεις: 4GB RAM, Επεξεργαστής Intel Core 2 Duo στα 2.66 Ghz ή AMD Athlon II X2 240, Κάρτα γραφικών 512MB, Χώρος στο σκληρό δίσκο 20GB, Λειτουργικό σύστημα Windows Vista 64
Επίσημο Site: Thiefgame.com
Κυκλοφορία: 28/2/2014
Πριν ο Agent 47 αρχίσει να καθαρίζει κόσμο με το fiber wire, πριν ο Sam Fisher ξεκινήσει να παραμονεύει στα σκοτάδια με τα googles του, πριν ο Ezio Auditore αποφασίσει να χοροπηδάει σαν φάντασμα στις στέγες της πόλης, υπήρχε αγαπητοί φίλοι και φίλες gamers ο αρχικλέφτης Garrett, ο πρώτος διδάξας στο "αλεπουδίσιο" stealth και τις πανάρχαιες τεχνικές παραπλάνησης και αποφυγής. Φυσικά αναφερόμαστε στον πρωταγωνιστή της cult πλέον σειράς παιχνιδιών Thief, η οποία συγκαταλέγεται στους πρώτους τίτλους ever (ειδικά αν μιλάμε για το PC) που έβαλαν για τα καλά τον όρο "Stealth" στο gaming λεξιλόγιό μας.
Η αρχή έγινε το 1998 με το Thief: The Dark Project της Looking Glass Studios, το οποίο έφερε επαναστατικές ιδέες στο gameplay, όντας ουσιαστικά το πρώτο 3D Stealth PC game. Η προοπτική πρώτου προσώπου στην οποία διαδραματιζόταν η δράση έγινε αφορμή εκείνη την εποχή για να σπάσει το κατεστημένο των Doom-clones, με αποτέλεσμα να αποδοθούν στο παιχνίδι ευφάνταστοι χαρακτηρισμοί όπως "first-person sneaker" ή "sneak-em-up". Η συνέχεια ήρθε το 2000 με το Thief II: The Metal Age, ενώ η πρώτη εκείνη τριλογία έκλεισε με το Thief: Deadly Shadows το 2004, αυτή τη φορά από την εταιρεία ανάπτυξης Ion Storm.
Και τα τρία αυτά games έλαβαν εξαιρετικές κριτικές, με το πρώτο μάλλον να ξεχωρίζει σαν το πλέον πρωτοπόρο, ενώ η σειρά στη συνέχεια ξεχάστηκε για αρκετά χρόνια. Το 2009 ωστόσο, η Eidos Montréal πήρε τα δικαιώματα του ονόματος Thief και άρχισε να δουλεύει πάνω σε ένα τέταρτο game με πρωταγωνιστή τον πανούργο Garrett, το οποίο φτάνει αισίως στις οθόνες μας φέτος με την λιτή ονομασία Thief... σκέτο! Οι προσδοκίες ήταν εξαρχής πολύ υψηλές, καθώς μιλάμε για μια από τις πιο "έξυπνες" σειρές στην ιστορία (από πολλές απόψεις) και σίγουρα πολύς κόσμος περιμένει να ξανανιώσει την ίδια εκείνη συγκίνηση. Για να δούμε αν η Eidos Montreal παραδίδει τελικά μια δημιουργία αντάξια του ονόματος που κουβαλάει.
Κλέψε το σενάριο
Όσοι είστε βετεράνοι της σειράς, θα γνωρίζετε πως οι περιπέτειες σας διαδραματίζονται σε έναν Βικτωριανό steampunk fantasy κόσμο, κάπως σαν εκείνον του προπέρσινου Dishonored (το οποίο άλλωστε χωρίς ντροπές έχει δηλώσει τις Thief καταβολές του). Πρωταγωνιστής μας είναι και πάλι ο μεγάλος... αλάνης Garrett, ο ελαφροχέρης master thief ο οποίος επιστρέφει στην γοτθική πόλη The City μετά από μια μακρά απουσία, όπου βρίσκεται στη μέση της τυραννίας του "The Baron" και της τρομακτικής πανώλης "The Gloom," που αποδεκατίζει χωρίς διακρίσεις τον πληθυσμό.
Όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα είναι δυσοίωνα στην έτσι κι αλλιώς σκοτεινή και μίζερη πόλη, με τον στρατό να προστατεύει τους πλούσιους που συνεχίζουν να ζουν στη χλιδή, ενώ οι φτωχοί, εξαθλιωμένοι, έχουν αρχίσει να αγωνίζονται ενάντια στην άρχουσα τάξη. Φυσικά, ο πρωταγωνιστής μας έχει βρεθεί σε ένα ιδανικό σκηνικό για να δράσει στις σκιές προς δικό του όφελος!
Στον πρόλογο του παιχνιδιού που έχει τον ρόλο ενός σύντομου tutorial, θα γνωρίστε και την Erin, η οποία είναι μια "συνάδελφος" του Garrett εξίσου ικανή αλλά με διαφορετικές ηθικές θα λέγαμε αντιλήψεις. Μην ανησυχείτε, δεν σημαίνει ότι ο ήρωάς μας θα έχει παρέα σε αυτή του την περιπέτεια, απλά μέσα από την εισαγωγή οι developers μας παρουσιάζουν το μεταφυσικό στοιχείο (που πάντα υπήρχε στη σειρά) και χτίζουν την πλοκή, η οποία περιστρέφεται εκτός των άλλων και γύρω από την σχέση των δύο κλεφτών.
Όλα αυτά ακούγονται σίγουρα ιδανικά, ωστόσο, όσο προχωράει το παιχνίδι, θα διαπιστώσετε πως το στόρι ξετυλίγεται κάπως αδέξια και δυστυχώς κορυφώνεται τουλάχιστον "περίεργα". Υπάρχει μια σωστή ατμόσφαιρα που πλανάται πάνω από το παιχνίδι, όμως όλα μοιάζουν περισσότερο με μια συρραφή γεγονότων και κάπως κλισέ χαρακτήρων που υπάρχουν για να δικαιολογούν τις in-game αποστολές, με αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα αυτή τελικά να μην καταφέρνει να μας παρασύρει όσο θα θέλαμε. Δεν μιλάμε για κάτι απαραίτητα τόσο κακό από άποψης σεναρίου, όσο κάπως άγαρμπο για ένα game που θα έπρεπε να λειτουργούν όλα "smoothly", όπως δηλαδή θα μας βούταγε τα ψιλά από την τσέπη ο κεντρικός πρωταγωνιστής.
"Κλεφτές" ματιές στο παρελθόν
Η δράση ουσιαστικά εξελίσσεται στις περιοχές της The City η οποία είναι μια ολόκληρη πόλη στη διάθεσή σας, όχι ακριβώς όμως με μια σύγχρονη open-world λογική. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί τα τμήματά της είναι κατακερματισμένα και η μετάβαση από το ένα μέρος το άλλο περιλαμβάνει ενδιάμεσα loading screens που διακόπτουν αυτήν την αίσθηση συνέχειας και ελευθέριας, θυμίζοντας παλιάς κοπής games. Ωστόσο, η λογική του Thief είναι "ανοικτή", καθώς ο τρόπος που θα προσεγγίζετε κάθε αποστολή, κάθε μάχη ή κάθε... πλιάτσικο δεν είναι γραμμικός και σας δίνεται η απαραίτητη ελευθερία για να αυτοσχεδιάσετε.
Επίσης, κάθε τμήμα της πόλης είναι ένας μικρός open χάρτης που δείνασθε να εξερευνήσετε. Κάθε αποστολή σας θέτει ένα εμφανέστατο στην οθόνη checkpoint στο οποίο πρέπει να φτάσετε, όμως το πώς και το πότε θα πάτε είναι δική σας επιλογή. Οι κύριες αποστολές χωρίζονται σε chapters, όμως υπάρχουν πολλές side missions και achievements τα οποία μπορείτε να κυνηγήσετε και για όλα αυτά θα πρέπει να είστε έτοιμοι για λίγο παραπάνω free roaming. Κατόπιν τούτου, αντιλαμβάνεστε πως η διάρκειά του τίτλου ποικίλλει και εφόσον δεν βιάζεστε για να τον τερματίσετε και ασχοληθείτε παράλληλα με διάφορες δευτερεύουσες αποστολές, μπορεί να σας πάρει γύρω στις 12-13 ώρες.
Το πάτημα της γάτας
Το νέο Thief λοιπόν είναι στη βάση του αυτό που όλοι θα περιμένατε, δηλαδή ένα Stelth game το οποίο βασίζει σχεδόν όλο του το στήσιμο σε αυτήν την προσέγγιση. Εδώ βρίσκεται και το πιο δυνατό σημείο της δημιουργίας της Eidos Montreal, καθώς οι περισσότεροι μηχανισμοί του παιχνιδιού περιστρέφονται γύρω από τις ύπουλες κινήσεις και την παραπλάνηση και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Ο Garrett κινείται με τα κλασικά First-Person κουμπιά συν το mouse, ενώ έχει την δυνατότητα να κάνει διάφορες αρκετά χρήσιμες κινήσεις στο περιβάλλον, ελισσόμενος σαν πραγματικός κλέφτης. Ο ήρωάς μας μπορεί να περπατήσει πολύ σιγά σαν αιλουροειδές, να σκύψει για να μειώσει τον όγκο του, να κάνει ένα γρήγορο αστραπιαίο ξεπέταγμα προς την κατεύθυνση που κοιτάει (Swoop), να σκαρφαλώσει σε τοίχους, σκοινιά ή σκάλες, να καλυφτεί πίσω από αντικείμενα ή γωνίες και να γύρει το κεφάλι του για να δει, να αλλάξει σημεία κάλυψης αυτόματα και γενικώς να αξιοποιήσει τον χώρο με διάφορούς τρόπους προς όφελός του.
Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου σκαρφαλώνετε σε τοίχους και η κάμερα αλλάζει σε Third-Person απεικόνιση, θυμίζοντας κλασικό Action τύπου Prince of Persia, Uncharted και δεκάδες άλλα. Στην εισαγωγή έχουμε και μια σεκάνς όπου τρέχετε στις στέγες σε στυλ free running α λα Assassin's Creed, όμως, παρόλο που θεωρητικά προσφέρεται η δυνατότητα, το παιχνίδι δυστυχώς στη συνέχεια δεν δίνει πολλές ευκαιρίες να πράξετε κάτι ανάλογο, για λόγους που θα εξηγήσουμε και στη συνέχεια.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι, παρόλο που υπάρχει ποικιλία και σωστός σχεδιασμός κινήσεων για έναν κλέφτη, ούτε εδώ υπάρχει αυτή ομαλότητα (το "smoothly" που σας έλεγα) που θα έπρεπε. Το πιο... γατίσιο που μπορείτε να κάνετε είναι η κίνηση Swoop, το ξεπέταγμα δηλαδή, και θεωρώ όλα θα έπρεπε να έχουν αυτή ακριβώς την αίσθηση.
Αν το συγκρίνουμε πάλι με το Dishonored (για το οποίο έχετε άποψη οι περισσότεροι), ο Garrett μοιάζει σαν να είναι όντως δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον Corvo (η χρονική διαφορά του πρώτου Thief: The Dark Project από το Dishonored)! Ακόμη, πολλές φορές δεν βοηθάει το περιβάλλον, καθώς υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία που μπορεί πχ. να σκαρφαλώσει ο master thief μας και όχι όλα, περιορίζοντας κάπως την ελευθερία μας, θυμίζοντας ξανά παλιά λογική παιχνιδιών. Ωστόσο, ακόμα και με αυτά τα θέματα, δεν παύει να υπάρχει ένα αξιόλογο μενού gameplay μηχανισμών που θα εκτιμήσουν οι λάτρεις του Stealth.
Κάτι ζει στις σκιές...
Όπως ξέρετε οι παλαιότεροι, ένα από τα κλασικά Thief στοιχεία είναι το παιχνίδι με τις σκιές, το οποίο υπάρχει και εδώ. Κοινώς, ο Garrett μπορεί να αποκρύψει την παρουσία του κινούμενος στα σκοτεινά σημεία του χώρου, ενώ εσείς βλέπετε την αντίστοιχη ένδειξη κάτω αριστερά που σας υποδεικνύει το εάν είστε ορατός από τους εχθρούς ή όχι. Οι φωτισμοί βοηθούν τον μηχανισμό αυτό που σίγουρα είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες του gameplay.
Κινούμενοι στις σκιές αποφέυγετε τους εχθρούς, ενώ εάν δεν σας αντιληφθούν και τους πλησιάσετε αρκετά ο Garrett χρησιμοποιεί τα χαρίσματά του για να ανελέητο pickpocketing. Δεν ξεχνάμε πως το παιχνίδι ονομάζεται Thief και τα πράγματα που "βουτάει" ο πρωταγωνιστής είναι επίσης ένας κύριος άξονας της όλης εμπειρίας. Στα διάφορα levels της The City υπάρχουν διασκορπισμένα αντικείμενα που περιμένουν να τα... απαλλοτριώσετε, τα οποία βρίσκονται είτε σε κοινή θέα, είτε σε ντουλάπια και συρτάρια, είτε σε χρηματοκιβώτια. Όλο αυτό συνεπάγεται κάποιες δραστηριότητες που θα κάνετε κατά κόρον, όπως το lockpicking και η παραβίαση παραθύρων, κάτι που ίσως αρχίζει να κουράζει από ένα σημείο και ύστερα, παρόλο που είναι κάτι αληθοφανές για ένα τέτοιο game.
"Ποιον είπες κλέφτη ρε;"
Ο Garrett ωστόσο, μπορεί να είναι κλέφτης και να αγαπά τα σκοτάδια, αλλά δεν είναι και φλώρος. Ενίοτε σπάει και κάνα κεφάλι αν χρειαστεί, κυρίως αφήνοντας τους καημένους εχθρούς του αναίσθητους, καθώς δεν του "πάει η καρδιά" να σκοτώσει. Οι προσεγγίσεις που μπορείτε να κάνετε εδώ είναι αρκετές, με την πλάστιγγα να γέρνει στις stealth τακτικές. Η πιο εγγυημένη λύση είναι και αυτή που φαντάζεστε. Χωρίς να σας πάρουν χαμπάρι τους την πέφτετε από πίσω και τους καθαρίζετε με το πάτημα ενός κουμπιού, ή από ψηλά με εντυπωσιακές επιθέσεις σαν καλός Assassin. Απαραίτητη προϋπόθεση για αυτά είναι να μην σας δούνε, έτσι εάν οι εχθροί είναι μαζεμένοι θα πρέπει να δράσετε πιο έξυπνα για να τους απομονώσετε.
Υπάρχει η δυνατότητα να πετάξετε ένα αντικείμενο για να τραβήξετε το ενδιαφέρον των φρουρών προς ένα σημείο, ενώ ο Garrett διαθέτει και διάφορα gadgets για να κάνει την ζωή του πιο εύκολη. Μεταξύ αυτών θα θυμηθείτε κάποια κλασικά όπως το Water Arrow με το οποίο θα σβήνετε δάδες που φωτίζουν τον χώρο για να φέρετε το πολυπόθητο σκοτάδι ή το Rope Arrow που εξαπολύει ένα βέλος με ένα σκοινί πάνω του που σας βοηθάει στο ακροβατικά σας. Γενικά το special composite Bow που έχετε διαθέτει πολλών ειδών βέλη με διάφορες δυνατότητες, ενώ για τα χτυπήματά σας χρησιμοποιείτε το Blackjack, ένα μικρό ρόπαλο.
Με το τελευταίο (αλλά και με ορισμένα βέλη) εμπλέκεστε και στις πρόσωπο με πρόσωπό μάχες, όταν θαλασσώσετε το stealth και σας πάρουν είδηση. Η μάχες αυτές δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς εξαντλούνται σε δύο κινήσεις, μια αποφυγή σε ένα χαζά προφανές χτύπημα των φρουρών και την δική σας επίθεση. Το melee γενικώς είναι κάπως αδιάφορο, θα το χρησιμοποιήσετε σε κάποιες περιπτώσεις για να ξεμπερδεύετε, αλλά το νόημα κρύβεται πιστεύω στο να εξασφαλίσετε μια επιτυχημένη stealth προσέγγιση.
Να πούμε εδώ πως υπάρχουν και διάφορα πράγματα στο περιβάλλον που χρησιμοποιείτε κατά των εχθρών, όπως πχ. ξύλινες πλατφόρμες που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια τους και άλλα παρόμοια, που ναι μεν δίνουν ένα ενδιαφέρον αλλά είναι τόσο προφανή, που θα νιώσετε σαν να σας υποδεικνύουν σχεδόν οι developers να τα αξιοποιήσετε, λείπει η χαρά της ανακάλυψης θα λέγαμε. Επίσης, να προσθέσουμε πως όλα τα "καλούδια" τα προμηθεύεστε από διάφορους NPCs-vendors στην πόλη, με το αντίστοιχο χρηματικό αντίτιμο βέβαια.
Συγκεντρώσου...
Το "αλατοπίπερο" στο παιχνίδι έρχεται υπό την μορφή του μηχανισμού Focus. Ουσιαστικά πρόκειται για μία ιδιαίτερη δύναμη του Garrett στην οποία υπάγονται διάφορα skills και την αναβαθμίζετε με τα Focus Points που βρίσκετε κατά τις αποστολές σε διάφορα σημεία ή τα αγοράζετε -με το αζημίωτο φυσικά. Το Focus ενεργοποιείται με το πάτημα ενός κουμπιού και αποτελεί ένα mode "ενόρασης" θα λέγαμε στο οποίο μπαίνει ο Garrett και σας παρέχει διάφορα upgradeable passive skills όπως το Intuition με το οποίο τονίζονται σημαντικά αντικείμενα στο χώρο ή το Stealth που σας καθιστά σχεδόν αόρατους. Να πούμε πως το Focus πραγματικά δεν είναι απαραίτητο για να τερματίσετε το παιχνίδι αλλά αποτελεί ένα σημαντικό σε κάποιες περιπτώσεις βοήθημα, κυρίως για να μην ψάχνετε σαν παλιός Adventure-ας (pixel hunting ναι!) τα σημεία ενδιαφέροντος σε έναν χώρο.
"Τετράγωνη" λογική
Ας περάσουμε τώρα και σε κάποια πράγματα στο Thief που ουσιαστικά δημιουργούν πολλά από τα προβλήματα του παιχνιδιού, καθώς όσα σας περιγράψαμε μέχρι τώρα είναι τουλάχιστον αξιοπρεπή. Το πιο βασικό είναι o σχεδιασμός της πόλης the City. Ενώ στην αρχή ίσως σας φανεί ενδιαφέρουσα εικαστικά και αρκούντως σκοτεινή, steampunk και περίεργη, τελικά καταλήγει να είναι ένας μπερδεμένος, στριμωγμένος, ασφυκτικός και κυρίως επαναλαμβανόμενος λαβύρινθος από στενά δρομάκια και στοιβαγμένα ξύλινα τετράγωνα που μοιάζουν με σπίτια.
Όπως σας είπα πιο πάνω, όλα αυτά περιλαμβάνουν και σημεία μετάβασης (με loading) από το ένα μέρος στο άλλο, πόρτες και παράθυρα που ανοίγουν και κλείνουν πίσω σας και γενικώς υπάρχει μια κλειστοφοβική αίσθηση για κάποιο λόγο. Θα μπορούσε αυτό να ονομαστεί άποψη ενδεχομένως (μια εφιαλτική, "καφκική" και χτυπημένη από την πανώλη περιοχή), αλλά όταν χαλάει μηχανισμούς του gameplay και παραβιάζει την αίσθηση ελευθερίας που θα έπρεπε να νιώθαμε σαν master thiefs, αντιλαμβάνεστε ότι κάτι δεν πάει καλά. Πάλι θα επιστρατεύσω τον χαρακτηρισμό που προανέφερα, καθώς ούτε η πόλη είναι "smooth".
Μάλιστα αυτό γενικώς μοιάζει να είναι το πρόβλημα του παιχνιδιού, καθώς δείχνει κάπως "βαρύ". Ουσιαστικά σε πολλά σημεία μου θύμισε beta έκδοση, αν και ενδεχομένως μέχρι την κυκλοφορία του να έχουν διορθωθεί κάποια προβληματάκια, όπως τα αρκετά bugs που "πετάνε" από εδώ και από εκεί. Επίσης η A.I., αν και δεν είναι ακριβώς κακή, ώρες-ώρες αντιδρά κάπως αλλοπρόσαλλα και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί άξιος συνεχιστής της πρωτοποριακής A.I. των παλιών παιχνιδιών.
Για κάθε γούστο
Το Thief προσφέρει τρία επίπεδα δυσκολίας, τα Rogue, Thief και Master. Προσωπικά έπαιξα το Thief στο μεσαίο και το βρήκα αρκετά εύκολο, ακόμα και για ένα... ψυχαναγκαστικό gamethrough με πολύ stealth. Να πούμε πως υπάρχει και η επιλογή για custom δυσκολία όπου ρυθμίζετε οι ίδιοι κάποια πράγματα, όπως πχ. όχι Focus, να απαγορεύεται να γίνετε αντιληπτοί κτλ., μια ιδέα αρκετά ενδιαφέρουσα για όποιον θέλει μια προσωπική εμπειρία.
Από εκεί και πέρα, στο τέλος κάθε αποστολής το παιχνίδι σας ενημερώνει για τον τρόπο με τον οποίο την προσεγγίσατε, σας δείχνει δηλαδή το playstyle σας. Υπάρχουν τρία είδη και εδώ, τα Ghost, Opportunist, Predator. Το πρώτο είναι όπως καταλαβαίνετε το απόλυτο stealth στυλ, το δεύτερο (και αγαπημένο μου) δείχνει έναν παίκτη που εκμεταλλεύεται κάθε φορά τις καταστάσεις και προσαρμόζεται χωρίς να ακολουθεί κάποια συγκεκριμένη πορεία (και κουλούρι και τυρί!), ενώ το Predator νομίζω είναι πασιφανές τι περιγράφει.
Surreal Engine
Το Thief αξιοποιεί την Unreal Engine 3 στο κομμάτι των γραφικών και το αποτέλεσμα μπορεί να κριθεί άνισο. Υπάρχουν σημεία που δείχνουν αρκετά όμορφα (κάτι στο οποίο βοηθούν και τα εξαιρετικά lighting effects) και με πλούσιες υφές στα textures, όμως υπάρχουν και άλλα που δείχνουν αρκετά προχειροφτιαγμένα. Τα physics ακολουθούν την έλλειψη "smoothness" για την οποία μιλάω σε όλο το review καθώς τα αντικείμενα δείχνουν κάπως δυσκίνητα ενώ τα διάφορα bugs ζορίζουν το παιχνίδι.
Το όλο αποτέλεσμα χωρίς να είναι σε καμιά περίπτωση κακό, μαστίζεται από αρκετά θέματα που θα έπρεπε να είχαν προσεχθεί περισσότερο. Τα μοντέλα των χαρακτήρων για παράδειγμα, χωρίς να είναι άσχημα από άποψης εκφραστικότητας στα πρόσωπα, δείχνουν σαν να τα παράτησαν οι σχεδιαστές στο 80% της ολοκλήρωσης τους. Θα μπορούσαν να είναι τέλεια δηλαδή , αλλά όχι!
Στον ηχητικό τομέα δεν έχουμε κάτι το συγκλονιστικό, ενώ και εδώ υπάρχουν κάποια προβλήματα "ατέλειας". Υπάρχουν ενίοτε διάφορα όμορφα, κινηματογραφικά και ατμοσφαιρικά μουσικά θέματα, αλλά σε κάποια στιγμιότυπα δείχνουν να μπαίνουν λίγο άκυρα με την δράση. Πάντως δεν είναι εκτός κλίματος και ίσα-ίσα ορισμένες φορές θα σας πωρώσουν κιόλας.
Τα voice-overs είναι σε γενικές γραμμές καλά, αλλά υπάρχουν προβλήματα με την συχνότητα που ακούγονται διάφορες εκφράσεις (επανάληψη λέγεται!) καθώς και με την ένταση των διαλόγων. Για παράδειγμα μπορεί να μιλάνε δύο άτομα στον απέναντι δρόμο και εσείς να βρίσκεστε στον τρίτο όροφο ενός σπιτιού και να ακούτε τον διάλογο... στερεοφωνικά λες και είστε δίπλα! Εκτός αν αυτό είναι κάτι που υπάγεται στις τρομερές δυνατότητες του Garrett!
"Που χάθηκες ρε Garrett;"
To Thief είναι η επιστροφή ενός ιστορικού τίτλου το οποίο ήταν καταδικασμένο να αναμένεται με μεγάλες προσδοκίες. Δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στο μεγαλείο των... προγόνων του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να προσφέρει μια πολύ αξιόλογη stealth εμπειρία. Υπάρχουν πολλοί μηχανισμοί που μπορούν να στηρίξουν αυτού του είδους το gameplay, όμως ο αλλοπρόσαλλος σχεδιασμός της πόλης, κάποια θέματα που έχριζαν περισσότερης δουλειάς και το περίεργο σενάριο δεν βοηθούν το παιχνίδι να "απογειωθεί". Δεν είναι κακό σε καμιά περίπτωση και έχει τις στιγμές του, συστήνεται στους φίλους των παλιών games, αλλά δεν είναι το Thief που περιμέναμε -δεν είναι καν Dishonored!
Θετικά:
- Έχει σωστούς stealth μηχανισμούς
- Προσφέρει μια σχετική ελευθερία δράσης
- Κάποιες αποστολές είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες
- Έχει ψήγματα σωστής Thief ατμόσφαιρας
Αρνητικά:
- Προβληματικός ο σχεδιασμός της The City
- Κάποια θέματα στον τεχνικό τομέα
- H engine έχει θέματα με το A.I., bugs και glitches
- Υπάρχουν "δυσκοίλια" σημεία
- Το σενάριο δεν ξετυλίγεται όμορφα
Βαθμολογία
Γραφικά: 7
Ήχος: 7
Gameplay: 7
Αντοχή: 8
Γενικά: 7.3
Προσπαθεί και είναι αξιόλογο, αλλά δεν θα "κλέψει" την παράσταση!
Γρηγόρης Βούλγαρης
ΠΗΓΗ
