Bound by Flame Review

0
Μετά το περσινό προβληματικό Mars: War Logs, η Spiders Games ξαναχτυπά με το Bound by Flame. Το παιχνίδι, αν και έχει κάποιες θετικές στιγμές, δυστυχώς χωλαίνει σε καίρια σημεία όσον αφορά το είδος των action RPG που πρεσβεύει και προστίθεται και αυτό στο τσουβάλι των αποτυχημένων πρότζεκτ του στούντιο.

Στο Bound by Flame αναλαμβάνετε το ρόλο ενός μισθοφόρου ονόματι Vulcan και μαζί με την ομάδα σας προσπαθείτε να αποκρούσετε τις επιθέσεις των Dead Walkers για λογαριασμό των Red Scribes για τους οποίους δουλεύετε. Μία αποτυχημένη τελετή των Red Scribes όμως ξυπνάει έναν πανίσχυρο δαίμονα ο οποίος κάνει κατάληψη στο σώμα του ήρωα, δίνοντάς του όμως έξτρα δυνάμεις για την αντιμετώπιση των Dead Walkers, με αντίτιμο να χάνει σταδιακά την ανθρωπιά του. Η ιστορία και ακόμα περισσότερο η εξέλιξή της είναι πραγματικά όσο κλισέ φαίνεται και δεν κεντρίζει το ενδιαφέρον σε καμία περίπτωση. Σε αυτό συμβάλλου” οι άσχημα σκηνοθετημένες cutscenes και οι πιο κακογραμμένοι διάλογοι που έχετε συναντήσει σε παιχνίδι του είδους. Οι διάλογοι δίνουν την εντύπωση ότι έχουν γραφτεί από μικρό παιδί, ενώ η παράξενη αίσθηση του χιούμορ και η λέξη “fuck” που αναφέρεται δεκάδες φορές σε διαφορετικές εκδοχές δεν έχουν καμία θέση σε τίτλο fantasy.

Περνώντας στο gameplay του Bound by Flame, τα πράγματα ελαφρώς βελτιώνονται. Ο τίτλος αν και δεν είναι open-world, ξεφεύγει από τον αυστηρά γραμμικό χαρακτήρα, αφού μπορείτε να αναλάβετε υποαποστολές που μπορείτε να ολοκληρώσετε οποιαδήποτε στιγμή θέλετε παίρνοντας πόντους εμπειρίας. Yπάρχουν επίσης δύο-τρία συγκεκριμένα σημεία στο παιχνίδι όπου η απόφαση που παίρνετε σας οδηγεί σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που θα ακολουθούσατε αν πέρνατε μία διαφορετική απόφαση, κάτι που θυμίζει αμυδρά μηχανισμούς Witcher. Στον αντίποδα, πέρα από αυτά τα περιορισμένα σημεία, πολλές φορές καλείστε να πάρετε απόφαση για κάποια δευτερεύοντα γεγονότα, τα οποία όμως πραγματικά δεν παίζουν κανένα ρόλο και σύντομα κουράζουν.


                     Το σύστημα μάχης έχει κάποιες καλές στιγμές.


H ανάπτυξη του χαρακτήρα πραγματοποιείται ανεβαίνοντας σταδιακά levels και κάνοντας σωστή διαχείριση των skill points που κερδίζετε κάθε φορά. Ο μηχανισμός των skill points θυμίζει έντονα τον αντίστοιχο μηχανισμό του Kingdom of Amalur. Υπάρχουν τρία διαφορετικά skill trees, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποιο αντιμετωπίζετε τις μάχες στο παιχνίδι. Έτσι, ξεκλειδώνετε σταδιακά skills που ταιριάζουν είτε σε έναν warrior, όπως για παράδειγμα μεγαλύτερη ζημιά με βαριά όπλα, είτε σε έναν ranger όπως είναι μεγάλη ζημιά σε καταστάσεις stealth. Tέλος μπορείτε να επενδύσετε σε skills κατάλληλα για χρήση φωτιάς ως pyromancer, εκμεταλλευόμενος τις δυνάμεις του δαίμονα που φωλιάζει στο σώμα του ήρωα. Πέρα από την ανάπτυξη των τριών διαφορετικών skill trees, μπορείτε να αναπτύξετε και παθητικά skills, τα οποία όμως απαιτούν να έχετε ολοκληρώσει συγκεριμένες πράξεις για να τα ξεκλειδώσετε. Για παράδειγμα για να αυξήσετε την μπάρα υγείας πρέπει να έχετε καταναλώσει συγκεκριμένο αριθμό από φίλτρα υγείας, για να αυξήσετε τη ζημιά που κάνετε στη μάχη πρέπει να έχετε σκοτώσει συγκεκριμένο αριθμό εχθρών κλπ. Σε γενικές γραμμές το σύστημα εξέλιξης χαρακτήρα, αν και “κλεμμένο”, λειτουργεί σωστά.

Πέρα από την ανάπτυξη του χαρακτήρα, σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι παίζουν και οι σωστές αποφάσεις που αφορούν το crafting, δηλαδή των τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύεστε υλικά που μαζεύετε από τα κουφάρια των εχθρών ή από σεντούκια και φτιάχνετε φίλτρα υγείας, τόξα, παγίδες ή ακόμη και εξαρτήματα που αφομιώνετε στα όπλα σας. Μάλιστα μπορείτε να ανακυκλώνετε τα όπλα σας ώστε να μαζεύετε έξτρα υλικά ή ακόμη και να συνθέτετε πιο σπάνια υλικά που χρησιμεύουν για τα όπλα ενώνοντας άλλα μικρότερης σημασίας υλικά. Ο μηχανισμός του crafting επίσης λειτουργεί σωστά και δίνει ποικιλία στον τρόπο με τον οποίο εξοπλίζετε τον χαρακτήρα σας.

Όμως το σύστημα μάχης, που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά ενός action RPG, σε καμία περίπτωση δεν είναι ισορροπημένο και παρουσιάζει αρκετά προβλήματα παρά το σχετικό βάθος που διαθέτει. Από την μία, για την αντιμετώπιση των εχθρών πρέπει να αμύνεστε, να αποφεύγετε τα εχθρικά χτυπήματα και να αντιπιτίθεστε, κάτι που δίνει στρατηγική χροιά στις μάχες. Από την άλλη, το γεγονός ότι χρειάζεστε αμέτρητα χτυπήματα για να εξολοθρεύσετε ακόμη και τον πιο απλό αντίπαλο και η αδυναμία των συμμάχων σας να σας βοηθήσουν ουσιαστικά, σύντομα σας εκνευρίζουν.


                           Οι διάλογοι είναι κωμικοτραγικοί.


Επιπλέον, στην πορεία του παιχνιδιού υπάρχει μία σειρά προβλημάτων που ενοχλούν ακόμη περισσότερο. Για παράδειγμα, όταν αντιμετωπίζετε δύο ή τρεις εχθρούς και απομακρυνθείτε από το οπτικό τους πεδίο, αυτομάτως ανανεώνεται η ενέργειά τους και πρέπει να τους αντιμετωπίσετε από την αρχή! Επίσης, προς το τέλος του παιχνιδιού, σε μια αναμέτρηση με δύο αφεντικά ταυτόχρονα, ενώ ο σύμμαχος (ως συνήθως) βγαίνει εκτός μάχης από τα πρώτα 10 δευτερόλεπτα, κάθε φορά που απομακρύνεστε και μετά επιστρέφετε στο σημείο όπου ήταν αναίσθητος, ξαφνικά σηκώνεται με φουλαρισμένη ενέργεια! Σε γενικές γραμμές, οι σύμμαχοί σας δεν ακολουθούν τις υποτυπώδεις οδηγίες που τους δίνετε μέσα από το μενού του παιχνιδιού και βγαίνουν αμέσως εκτός μάχης. Οι δε εχθροί, αν και πολύ επιθετικοί, επαναλαμβάνουν τις ίδιες κινήσεις ακόμη κι όταν αλλάζετε τακτική στις επιθέσεις σας. Τέλος, σημαντικό μειονέκτημα αποτελεί και η πολύ μικρή ποικιλία των εχθρών που αντιμετωπίζετε, γεγονός που κάνει την ενασχόληση με τον τίτλο ακόμη πιο βαρετή.

Οπτικά, το παιχνίδι δεν θυμίζει next-gen τίτλο αλλά στέκεται με σχετική αξιοπρέπεια, με καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες, εχθρούς και αφεντικά, τουλάχιστον στο PS4. Τα περιβάλλοντα είναι σχεδιασμένα με έντονα περιγράμματα που θυμίζουν αμυδρά τη cel shaded τεχνοτροπία παιχνιδιών όπως το Borderlands. Προσωπικά δεν με ενόχλησε, αλλά είναι μάλλον αταίριαστη σε ένα fantasy παιχνίδι. Στα αρνητικά του τεχνικού τομέα είναι οι συχνοί και μεγάλοι χρόνοι φόρτωσης και κάποιες πτώσεις στο frame rate, που απογοητεύουν. To ίδιο αντιφατικά είναι τα πράγματα και στον ήχο, καθώς τα ωραία μουσικά θέματα έρχονται σε αντιπαράθεση με τα ερασιτεχνικά voice-over και τον τραγελαφικό συγχρονισμό των χειλιών με τις φωνές, που θυμίζουν εποχές PS2 στην καλύτερη περίπτωση…

Το Bound by Flame φάνταζε ιδανικό για να κρατήσει τους φαν των RPG μέχρι να βγουν τα μεγαθήρια όπως το Dragon Age: Inquisition και το Witcher 3. Τελικά όχι μόνο δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στα μεγάλα ονόματα, αλλά δεν αξίζει ούτε καν για... ορεκτικό.
  • Το σύστημα μάχης, αν και γεμάτο προβλήματα, έχει βάθος
  • Το σύστημα εξέλιξης χαρακτήρα
  • Οι δυνατότητες που δίνει το crafting
  • Προβλέψιμη και βαρετή ιστορία
  • Κακοσκηνοθετημένες cutscenes
  • Διάλογοι εκτός τόπου και χρόνου
  • Πολύ μικρή ποικιλία εχθρών
  • Ερασιτεχνικά voice-over
 
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.5
 
ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4 (review), PS3, Xbox 360, PC
ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Spiders Games
ΕΚΔΟΣΗ:Focus Home Interactive
ΔΙΑΘΕΣΗ:Download
ΕΙΔΟΣ:RPG
ΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player
ΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.boundbyflame.com/
HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:9/5/2014
PEGI:16  

Tags

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια
* Please Don't Spam Here. All the Comments are Reviewed by Admin.
Δημοσίευση σχολίου (0)

buttons=(Accept !) days=(20)

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για καλύτερη φυλλομέτρηση. Δείτε...
Accept !
To Top